Zakres pełnomocnictwa a brak formalny skargi

Stanowisko WSA w Lublinie

WSA w Lublinie postanowieniem z 12.2.2025 r. odrzucił skargę D.S. i L.S. (dalej łącznie: Skarżący) na postanowienie Wojewody Lubelskiego (dalej: Organ) z 6.11.2024 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania T.S. i G.S. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia WSA w Lublinie stwierdził, iż skarga Skarżących podlega odrzuceniu na podstawie art. 220 § 3 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej: PostAdmU) ze względu na to, iż nie uzupełniono jej braku fiskalnego – nie uiszczono wpisu sądowego od skargi. Ponadto WSA w Lublinie wskazał, iż jedna ze skarg (tj. skarga L.S.) podlega odrzuceniu również na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 PostAdmU z tego względu, iż nie uzupełniono jej braku formalnego – nie przedłożono prawidłowego pełnomocnictwa do reprezentowania ww. Skarżącego w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym.

Stanowisko Skarżących

Na powyższe postanowienie zażalenie złożyli Skarżący, wnosząc o jego zmianę i przyjęcie skargi do rozpoznania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucili błędne uznanie, iż w zakreślonym terminie nie uzupełniono braku fiskalnego skargi w postaci opłaty od skargi. W uzasadnieniu zażalenia rozwinięto argumentację na poparcie ww. zarzutu.

Stan prawny

NSA uznał, iż przedmiotowe zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Dla uzasadnienia zajętego stanowiska NSA w pierwszej kolejności odniósł się do stanu prawnego znajdującego zastosowanie w sprawie i wskazał, iż po pierwsze zgodnie z art. 220 § 1 PostAdmU sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem art. 220 § 2 i 3 PostAdmU, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania. Z kolei stosownie do art. 220 § 1 PostAdmU skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd. Z treści powyższej regulacji wynika – jak wskazał NSA – zatem jednoznacznie, iż bezskuteczny upływ terminu zakreślonego w wezwaniu do uiszczenie wpisu od skargi skutkuje odrzuceniem wniesionej skargi.

Brak fiskalny skargi

Następnie NSA odniósł ww. ustalony stan prawny do stanu faktycznego ustalonego w rozpatrywanej sprawie. NSA wskazał, iż – jak wynika wprost z akt sprawy – zarządzeniem z 16.1.2024 r. Przewodniczący Wydziału II WSA w Lublinie wezwał Skarżących do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł – w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Odpis tego zarządzenia został prawidłowo doręczony pełnomocnikowi Skarżących 24.1.2025 r., co wynika wprost z treści zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy. W praktyce oznacza to, iż 7-dniowy termin na uiszczenie wpisu sądowego od skargi upłynął 31.1.2025 r. Jednocześnie NSA zaznaczył, iż analiza akt sprawy nie pozwala na ustalenie, iż w powyższym terminie wpis sądowy w kwocie 100 zł został uiszczony. W konsekwencji powyższego (tj. ustalenia bezskutecznego upływu terminu na uzupełnienie braku fiskalnego skargi) WSA w Lublinie – działając na podstawie art. 230 § 1 PostAdmU – zasadnie odrzucił przedmiotową skargę jako pismo nieopłacone.

Jednocześnie NSA odniósł się do dołączonej przez pełnomocnika Skarżących do wniesionego zażalenia kopii potwierdzenia przelewu, która – w ocenie pełnomocnika Skarżących – ma stanowić dowód w sprawie potwierdzający fakt uiszczenia wpisu sądowego od niniejszej skargi. W tym kontekście NSA zauważył jednak, iż przedmiotowa sprawa była prowadzona pod sygn. akt II SA/Lu 23/25, nie zaś II SA/Lu 24/25, jak zdaje się błędnie sugerować pełnomocnik Skarżących. Z dołączonego do zażalenia potwierdzenia przelewu wynika bowiem, iż wpis został uiszczony do sprawy o właśnie tej sygnaturze (tj. II SA/Lu 24/25), a więc innej niż przedmiotowa sprawy Skarżących. Dokument ten nie stanowi zatem potwierdzenia uiszczenia wpisu sądowego od skargi w niniejszej sprawie.

Brak formalny skargi – brak adekwatnego dokumentu pełnomocnictwa

Nie budzi również wątpliwości NSA to, iż WSA w Lublinie prawidłowo wskazał, iż nie uzupełniono także braku formalnego jednej ze skarg (tj. skargi L. S.) w postaci braku pełnomocnictwa. Warto w tym miejscu – zdaniem NSA – przywołać adekwatny w sprawie stan prawny i zauważyć, iż zgodnie z art. 37 § 1 PostAdmU pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Ponadto NSA wskazał, iż adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy, a także doradca podatkowy mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazujących ich umocowanie, a sąd może w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony. Zgodnie natomiast z art. 46 § 3 PostAdmU do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, o ile pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. NSA wskazał również na ustawowy tryb konwalidacji braków formalnych i poinformował, iż o ile pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba iż ustawa stanowi inaczej (art. 49 § 1 PostAdmU). W myśl natomiast art. 58 § 1 pkt 3 PostAdmU, wskazującego konsekwencję braku terminowego uzupełnienia braku formalnego skargi, sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.

Przenosząc powyżej ustalony stan prawny dotyczący braków formalnych pisma procesowego, jakim jest skarga, a także trybu ich konwalidacji i konsekwencji proceduralnych braku ich uzupełnienia na grunt rozpatrywanej sprawy, NSA wskazał, iż pełnomocnik L. S. nie dołączył do skargi składanej w jej imieniu pełnomocnictwa, wobec czego pismem z 20.1.2025 r. został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego braku przez złożenie pełnomocnictwa lub jego uwierzytelnionego odpisu do działania w imieniu ww. Skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi, zgodnie z art. 35 PostAdmU, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. W wyznaczonym terminie złożono co prawda dwa pełnomocnictwa, ale przedłożone pełnomocnictwo udzielone przez Skarżącego L. S. obejmowało wyłącznie upoważnienie do reprezentowania skarżącego „w postępowaniu administracyjnym i cywilnym nieprocesowym i procesowym przed sądem I i II instancji i wszystkimi organami postępowania, a także przed wszystkimi podmiotami biorącymi udział w ww. postępowaniach”. Odnoszą się do przytoczonej treści ww. dokumentu, NSA uznał, iż należy przyznać rację WSA w Lublinie, który wskazał, iż przedmiotowe pełnomocnictwo nie obejmowało swoim zakresem upoważnienia do działania w imieniu ww. Skarżącego w postępowaniu przed sądem administracyjnym, które nie jest bowiem ani postępowaniem administracyjnym, ani cywilnym. Innymi słowy w sprawie nie złożono prawidłowego pełnomocnictwa. Niezłożenie zatem takiego (tj. prawidłowego pod względem zakresu) pełnomocnictwa musiało skutkować odrzuceniem skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 PostAdmU, jak prawidłowo stwierdził WSA w Lublinie. Z powyższych względów NSA, działając na podstawie art. 184 PostAdmU i art. 197 § 1 i 2 PostAdmU, orzekł jak w sentencji, tj. oddalił zażalenie na postanowienie WSA w Lublinie.